De krullenbol, knuffelende professor en vele km's!

Omdat er alweer teveel bijzondere momenten geweest zijn, nu de hoogste tijd voor wat waarschijnlijk mijn laatste update wordt. Inmiddels meer dan een maand geleden Aart op bezoek gehad. Op zo’n moment blijkt tijd toch een relatief begrip. Zo langzaam als de dagen voor zijn komst gingen, zo snel vlogen ze om toen ie er eenmaal was! Nou waren de twee weken ook van vroeg tot laat vol gepland om zeker te weten dat we zoveel mogelijk van elkaar konden genieten en toch een mooi deel van Zuid-Afrika konden ‘afvinken’. De eerste dagen stonden Stellenbosch en de omgeving op het programma. Vooral Kaapstad en het eigenzinnige Longstreet, een zondagmiddag-concert van Zinkplaat (bandje waar studenten van hier in spelen) op een wijnboerderij in de buurt, mee naar college van mijn favoriete professor van 75 (waarover later meer) maar ook Robben eiland (waar Mandela jarenlang vast zat) en natuurlijk het kopen van de hengels, waren hoogtepunten! Vanaf donderdag zijn we toen bijna 10 dagen op een trip in het oosten van Zuid-Afrika gegaan. Vanaf Durban met een autootje de mooie natuur en veel verschillende indrukwekkende landschappen gezien. Eerst op zoek naar wilde dieren in Hluhluwe (neushoorns, giraffen, olifanten en heeeeeel veel zebra’s), en op ‘nachtsafari’ met twee maffe locals die we in een verlate bar in St Lucia opgedoken hadden. Nou ja nachtsafari: wat jolig van de Gin-Tonics (schijnt goed tegen malaria te zijn) achterin een bakkie rondgereden worden, opzoek naar loslopende nijlpaarden (mensendoder nummer 1 van de Zuid Afrikaanse dieren!), die helaas ver te zoeken waren die avond. Maar het tripje was onvergetelijk. Net als het verdere deel van de reis met Aart. In de Drakensbergen werden de hengels uit de achterbak gehaald om vervolgens langs beekjes en meertjes op zoek naar de perfecte regenboogforel te gaan (en te vinden! Zie foto). Was erg vet. Het laatste deel van de trip reden we langs de kustlijn terug richting Stellenbosch. Alleen de geplande stranddagjes onderweg hebben we moeten opgeven: toen Aart ziek werd en chronisch aan het rillen was bleek zonnen met een sjaal om en dikke trui aan niet erg de moeite waard. Gelukkig ging het het laatste weekend weer beter waardoor we ook toen nog mooie plekken in de omgeving hebben kunnen zien, voor we helaas veel te snel weer afscheid moesten nemen.

Door Aarts bezoek was ik er hier even helemaal uit. En voor ik het besefte waren allerlei vastigheden om me heen naar het einde toe aan het werken. De laatste wedstrijd met het hockeyteam volgde snel. Volgens mij heb ik het hockey hier nauwelijks beschreven. Maar twee keer in de week heb ik samen met een huisgenootje als de ‘Flying Dutchies’ met een fanatiek Afrikaans team en een nog fanatiekere coach getraind en gespeeld. Heerlijk om weer eens zo intensief met hockey bezig te zijn en nog bijzonderder om elke week op een onbeschrijfelijk mooie locatie tussen de bergen te spelen (Klein Zwitserland is er niks bij)! Ook de colleges liepen halverwege mei af. Voor het ene vak was ik daar blij om want de docenten van het overzichtsvak over de Zuid-Afrikaanse geschiedenis wekelijks alleen een monotone opsomming van feiten gaven. Twee andere vakken zou ik wel naar de UvA willen importeren! Zowel van Politicologie, waar we verschillende landen in zuidelijk Afrika vergeleken, als van Economic and Development Problems, waar we gekeken werd naar de achtergestelde positie van (Zuid-)Afrika ten opzichte van de wereld, werd ik erg enthousiast. Dit komt met name omdat docenten hier erg hun best doen om studenten te motiveren voor de stof (en daar slagen ze dus goed in). Ook zijn de docenten persoonlijk betrokken bij hun studenten. Zo ook professor Terreblanche, een man van 75 die voor de laatste keer het Development-vak aanbood. Met deze lieve opa, die persoonlijk Mandela advies gaf bij de onafhankelijkheidsonderhandelingen in de jaren 90, kletste ik na het tentamen nog even na over het vak. Toen ik tijdens dit moment een beetje doorvroeg over zijn verdere plannen en bedankte voor de inspirerende lessen werd hij daardoor zo emotioneel dat de oude man me met een nogal langdurige stevige knuffel een fijne toekomst toedrukte. Zoiets kan je je in Nederland in de grote collegezalen en bij afstandelijke professoren toch moeilijk voorstellen. Het vak inmiddels erg goed afgesloten (misschien dat de knuffel daar invloed op had). Nu wacht dinsdag nog een laatste tentamen en dan is het semester voor mij officieel voorbij! Wat een gek idee.

Want hoewel ik alweer uitkijk naar het Amsterdamse leventje en alles en iedereen dat daarbij hoort, besef ik nu wel dat ik die heerlijke onbevangen sfeer van hier ontzettend ga missen. De weinige echte verplichtingen, de vele spontane bezoekjes aan het strand of het dansen in Kaapstad wat we de laatste tijd vaak deden: ben daar nog lang niet klaar mee! Gelukkig wacht er nog een ontzettend toffe trip, zodat ik het echte afscheid nog even kan uitstellen. Vrijdag vertrek ik eerst met 2 meisjes van hier naar Namibië om daar de bijzondere woestijnlandschappen te zien. Na terugkomst daarvan ga ik in een keer door met huisgenootjes om via Lesotho en Swaziland (2 onafhankelijke landjes binnen Zuid-Afrika) naar het idyllische Mozambique te rijden. Daar laat ik de rest halverwege achter voor mijn persoonlijke hoogtepunt van die maand: een bezoek aan Tom die nu in Tanzania zijn scriptiestage doet! Erg veel zin om de laatste tijd hier zijn leven daar te zien en met hem rond te trekken. In de hoop dan helemaal voldaan te zijn kom ik begin juli via Stellenbosch, terug naar Nederland. Ga dan in Amsterdam mijn bachelorscriptie afronden en heb zin om tegen die tijd daar lekker met jullie bij te kletsen!

Hoop dat alles daar nog altijd baie lekker gaat. Succes met de laatste studie weken: Alles zal reg komme! Tot in de zomer, liefs Eef.